madul

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

madul

(malk.) ham, bakir, işlenmemiş. ~ cerle: bakir topraklar.

Son arananlar:

• şaplak,
• mölçör,
• cooçu,
• Ked,
• Köreken,
• zenginlik,
• sash,
• guts,
• yopinchiq,
• konum,
• attire,
• cetek,
• çökündi,
• bimar,
• haýaşerim,
• yoğmak,
• kimxap,
• Soy,
• şayloo,
• dagy,
• mürgü,
• madul