loya

Uygurca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Kurban, 2016)

loya

I Nohut, bezelye.
II ç. tar. Bölük komutanı.
III ç. tar. Ağa, efendi, beyefendi.

Son arananlar:

• karıntı,
• dombaytmaq,
• üzgünlük,
• sarıma,
• duğurlu,
• kirə,
• hökümdar,
• glamor,
• tigirlenmek,
• Barlak,
• juvozkash,
• Bəndə,
• radish,
• Içrə,
• müsaid,
• nökər,
• yalama,
• notation,
• bilegü,
• maşok,
• Külbastı,
• loya