loya

Uygurca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Kurban, 2016)

loya

I Nohut, bezelye.
II ç. tar. Bölük komutanı.
III ç. tar. Ağa, efendi, beyefendi.

Son arananlar:

• ökmöt,
• hastahane,
• tapugçı,
• palamut,
• Duba,
• udumlu,
• yorqin,
• azami,
• mähelle,
• mebel,
• velleity,
• afyun,
• qoza,
• klasör,
• eneleş,
• ultun,
• beşik,
• referandum,
• tamtañdat,
• umumiyet,
• mélike,
• loya