kəfə

Azerbaycan Türkçesinin Açıklamalı Sözlüğü (Orucovun, 2006)

kəfə

is. [ər.] Ovuc, əlin içi, aya. Bir az kənarda bir övrət çömbəlib və çənəsini hər iki əlinin kəfəsinə qoyub qaşqabaqla Əhmədin ağlamasına tamaşa edirdi. C.Məmmədquluzadə.

Son arananlar:

• zedelenmak,
• ahıl,
• eybəcər,
• ayla,
• otunluk,
• ýuwa,
• ınan,
• eyalet,
• sədr,
• nigar,
• debase,
• tesbe,
• lopabığlı,
• məva,
• müstevli,
• filizlemek,
• éqrar,
• cərgəli,
• VİBRASİYA,
• kançalık,
• algy,
• kəfə