kıyamat

Kırgızca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Yudahin)

kıyamat

a. 1. dn. bütün ölülerin yeniden dirildiği gün: kıyamet günü; 2. mec. zor ahval, güç vaziyet; dehşet.

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

kıyamat

→kıyama.

Son arananlar:

• Yağmurluk,
• örpək,
• bölme,
• darıxmaq,
• yırmak,
• şarpyk,
• darıxma,
• tilovat,
• gurbetçi,
• çıçkan,
• Hüngürdemek,
• sandyk,
• those,
• arzuwhyýal,
• onslaught,
• şyltak,
• kumru,
• ençikte,
• bohton,
• alışık,
• təhərsiz,
• kıyamat