kırkıv

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

kırkıv

kırpma, tıraş etme, kesme, biçme; kırma, parçalama.

Son arananlar:

• karta,
• minare,
• uzat,
• saş,
• delilik,
• gümrah,
• ildeş,
• arılamak,
• rozugär,
• Dəxl,
• taqsir,
• dawa,
• chirogbon,
• NİNA,
• semitolog,
• emgemek,
• ləngərlənmək,
• Kan,
• parik,
• yuklama,
• ayni,
• kırkıv