kılıklı

Türkiye Türkçesi – Tatarca Sözlük (Ganiyev, 1998)

kılıklı

с. (нинди дә булса) кыяфәтле; dilenci kılıklı bir adam тeләнче кыяфәтле бер кеше

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

kılıklı

huylu, tabiatlı, hususiyetli, karakterli, vasıflı, yaradılışlı; huysuz. İgi ~ adam: iyi huylu adam, kallay kılıklıdı: nasıl yaradılışlı, aman ~: kötü karakterli; ~ sabiy: huysuz cocuk.

Son arananlar:

• frezer,
• hidayet,
• metaphysical,
• Zümrüt,
• hod,
• buluşturmak,
• habib,
• waqaqlimaq,
• çaý,
• ardency,
• pt,
• solda,
• öpkezasüy,
• kitabxana,
• izmarit,
• artlama,
• ləms,
• şuğul,
• qitiqli,
• cıqqa,
• değirmilik,
• kılıklı