kılıb

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

kılıb

→Kılıf (nadir kullanılır).

Son arananlar:

• azdan,
• widespread,
• Özön,
• üleş,
• ımık,
• selikli,
• ölşemek,
• siğə,
• suklanıv,
• osug,
• şiləmək,
• escape,
• vokal,
• ərəsat,
• VİBRASİYA,
• değirmilik,
• üstöl,
• isinmek,
• Qon,
• Me,
• done,
• kılıb