kılıb

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

kılıb

→Kılıf (nadir kullanılır).

Son arananlar:

• intiho,
• olku,
• çırkık,
• qabartmaq.,
• UÇKUR,
• zamk,
• MUAMMA,
• işdä,
• deyinən,
• gılın,
• aşygoty,
• gybyrgybyr,
• rum,
• tren,
• Doygun,
• batım,
• asaat,
• kanikul,
• trek,
• elektrometr,
• padishah,
• kılıb