kılka

Kırgızca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Yudahin)

kılka

sıra; saf; kol cürdü dürkün- dürkün, kılka-kılka: asker, müfrezeler halinde saf-saf olarak gidiliyordu; barı bir kılka: bir düzende hepsi müsavi.

Son arananlar:

• diň,
• biçimli,
• calğaşmak,
• çaldır,
• dümsük,
• cuda,
• ussaçylyk,
• specie,
• üñülüş,
• tömön,
• çoğul,
• boy,
• esaslandyrmak,
• fransuz,
• yaklağı,
• spa,
• övladlıq,
• sürtkü,
• ıra,
• kereñdik,
• bellisiz,
• kılka