kılka

Kırgızca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Yudahin)

kılka

sıra; saf; kol cürdü dürkün- dürkün, kılka-kılka: asker, müfrezeler halinde saf-saf olarak gidiliyordu; barı bir kılka: bir düzende hepsi müsavi.

Son arananlar:

• tegiş,
• salfet,
• kartalamak,
• activity,
• sobogöy,
• xarj,
• kır,
• opiy,
• öng,
• patriarch,
• ışlar,
• cabağı,
• shariy,
• tüteme,
• qaxılmaq,
• qəyrət,
• essizlik,
• aždarha,
• yatırım,
• Mühəndislik,
• tonakçı,
• kılka