külfət
Azerbaycan Türkçesinin Açıklamalı Sözlüğü (Orucovun, 2006)
külfət
is. [ər.]
1. bax. ailə 1-ci mənada. Bir külfətdə dörd nəfər uşaq var.. C.Məmmədquluzadə. [Qafar:] Pinəçilik edib yeddi baş külfətin ruzisini bir tövr ilə qazanıram. S.S.Axundov. [Molla Qurban:] Bəy yanında alnıaçıq, külfət yanında üzügülər olasan, inşallah!.. Ə.Vəliyev. • Külfət sahibi – ailə başçısı, ata. İndi balaca uşaq özünü kişi və külfət sahibi hiss edirdi. Ə.Haqverdiyev. Nəcibənin .. oğlu iyirmi-iyirmi beş il idi ki, kənddə evlənmiş, külfət sahibi olmuşdu. Mir Cəlal.
2. köhn. evf. Arvad mənasında. [Qəribin anası:] Mən Təbrizli Məmmədin külfətiyəm, bu da oğlumun nişanlısıbır. “Aşıq Qərib”. [Cahan:] Bəy, dəllal Kərbəlayı Nəsirin külfətiyəm, bəlkə tanıyasan? Ü.Hacıbəyov. Namaz kişinin külfətiyəm, – deyə, qarı könülsüz cavab verdi. M.Hüseyn.
3. məc. Zəhmət, əziyyət, qayğı mənasında. Onu külfət basıb.
Azerbaycan Türkçesinin Sinonimler Sözlüğü (Çakıroğlu, 2013)
külfət
I. ailə
{aile}
II. arvad, zövcə
{eş, zevce}