küküregen

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

küküregen

kükreyen, gürleyen. Kök ~: gök gürlemesi, kök ~ caşnağan da eter (as.): gökde gürler, şimşek de şakar.

Son arananlar:

• şıltaq,
• kurlamak,
• erenler,
• gavdali,
• gürmek,
• ertdenlikde,
• umga,
• aesthete,
• ghezne,
• er,
• ünas,
• ertdenñi,
• bürümcek,
• theory,
• sakız,
• tohum,
• diabolical,
• ertderek,
• dul,
• özenñi,
• yuwmak,
• küküregen