küküregen

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

küküregen

kükreyen, gürleyen. Kök ~: gök gürlemesi, kök ~ caşnağan da eter (as.): gökde gürler, şimşek de şakar.

Son arananlar:

• sapat,
• ishpech,
• dindirilmək,
• zeen,
• düşbərəlik,
• müalicə,
• technetium,
• bayanat,
• intercourse,
• köməc,
• alıv,
• salata,
• mübahisə,
• sağıcı,
• dəhr,
• yolbas,
• tahin,
• quruq,
• serey,
• çınık,
• alterable,
• küküregen