közkörgen

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

közkörgen

(malk.) ufuk. ~den bulutla karadıla: ufuktan bulutlar göründü, kuşla ~de tas boldula: kuşlar ufukta kayboldular.

Son arananlar:

• sirek,
• kärendeçi,
• bitme,
• Kesi,
• sırdaş,
• həlqə,
• aldida,
• ikinç,
• poplar,
• dirayetli,
• Og‘riq,
• yoğunlaşmak,
• Tenkit,
• Dog,
• edimgylym,
• sandwich,
• biscuit,
• möhür,
• taft,
• Moldav(an),
• Dartmaq,
• közkörgen