köküt

Kırgızca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Yudahin)

köküt-

et. kökü- ’den; ukuruktu körsötüp kökütüp iydik: (ata) kemendi gösterdik, şimdi ona yanaşmanın imkânı yoktur (o, artık kendine yaklaştırmıyor) ; men anı kökütüp koydum: ben onu kızdırdım (şimdi ona yanaşamazsın).

Son arananlar:

• şube,
• səriştə,
• qunt,
• ıskar,
• kadmak,
• kapıcı,
• tonton,
• ogullyk,
• kaşka,
• küskün,
• ymarat,
• sabyn,
• ardak,
• Memleket,
• begonya,
• içke,
• zağara,
• çömçəbalığı,
• yumurta,
• As,
• Virgül,
• köküt