köküt

Kırgızca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Yudahin)

köküt-

et. kökü- ’den; ukuruktu körsötüp kökütüp iydik: (ata) kemendi gösterdik, şimdi ona yanaşmanın imkânı yoktur (o, artık kendine yaklaştırmıyor) ; men anı kökütüp koydum: ben onu kızdırdım (şimdi ona yanaşamazsın).

Son arananlar:

• ıstakan,
• perakende,
• suvlu,
• novbar,
• məscid,
• avaz,
• alternativ,
• teşük,
• desterhan,
• madarçı,
• cildiye,
• sellofan,
• çeşi,
• neşe,
• sanamak,
• gauche,
• uzoq,
• Koyu,
• ygtyýarly,
• towuk,
• Macar,
• köküt