käýinç

Türkmencenin Açıklamalı Sözlüğü (Kyýasowa, 2016)

käýinç

[kä:ýinç], at. 1. Birine kaýelip, ýazgarylyp aýdylýan igenç. Käýinç eşitmek. 2. Bir işi, tabşyrygy ýaramaz ýerine ýetirenligi üçin gurama, edara tarapyndan berilýän temmi, çäre. Käýinç bermek.

Son arananlar:

• kelgin,
• jumladan,
• Yapmak,
• kamança,
• çabışdırıv,
• delectation,
• yoksa,
• sorğop,
• ortalama,
• tekne,
• flora,
• Aşmak,
• cezalandırmak,
• törpimek,
• soru,
• refraktor,
• tarus,
• gönüqalın,
• islaq,
• ismarış,
• uyğaktuu,
• käýinç