kuçak

Kırgızca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Yudahin)

kuçak

kucak; koyğo- bıçak, kızğa- kuçak ats. koyuma bıçak, kıza kucak.

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

kuçak

kucak, bağır. ~ açmak: kucak açmak, ~ına kısmak: bağrına basmak, eki ~ otun: iki kucak odun, ~ğa olturuv: kucağa oturma, sabiyçikni ~ıña al: bebeği kucağına al.

Dîvânü Lugâti’t-Türk Dizini (TDK)

kuçak

kucak·I, 382 bkz> kuçam

Son arananlar:

• melanin,
• peşman,
• affetmek,
• taşalmak,
• payvand,
• oaken,
• müzekkere,
• sürək,
• begeymek,
• yuvarlamak,
• ýuwmak,
• diyar,
• Tezis,
• sarsın,
• merjen,
• totidaydek,
• lohbay,
• Taşkın,
• çaydan,
• exacerbate,
• nitelemek,
• kuçak