kuvut

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

kuvut

kavrulmuş tahılın öğütülmesiyle elde edilen un, kavut. ~ aşap caşaybız: kavut yiyerek geçiniyoruz, buday ~: buğday kavutu, nartüh ~: mısır kavutu, ~ cummak: kavut yumağı, avzuñda ~ cummağıñmı bardı: ağzında kavut yumağı mı var (d), katı aşlık cetginçi kara ~ aş bolur: ekin olgunlaşana kadar kara kavut (kara arpa kavutu) aş olur (as).

Son arananlar:

• Qodu-qodu,
• milk,
• revocation,
• oynav,
• kurgadmak,
• öntö,
• sararmak,
• Password,
• qalqiq,
• kumarin,
• usanmazlıq,
• türemek,
• snag,
• terlesh,
• ürgülö,
• psikopat,
• otuzar,
• unspeakable,
• düyünçə,
• özeleniş,
• kopuzcu,
• kuvut