kullukçu

Arı Duru Türkçe – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Kuleli)

kullukçu

1. Eleman

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

kullukçu

hizmetçi, hizmetli, görevli, memur. İşçile, elçile ~la: işçiler, köylüler, memurlar, kıral ~la: devlet memurları, üynü ~su men bolğanma: evin hizmetkârı ben oldum, ~ izleyme: hizmetçi arıyorum.

Son arananlar:

• christianity,
• tükürüv,
• yea,
• tükətmək,
• Tang,
• almaşın,
• rec,
• ügürmek,
• harchand,
• yorık,
• hereketsiz,
• kifli,
• snigger,
• koramak,
• kolçedan,
• Sena,
• Bit,
• dünürcü,
• Kütmek,
• xalaf,
• castle,
• kullukçu