kulkun

Kırgızca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Yudahin)

kulkun

a. boğaz, hulkum; kulkunu caman: namussuz, rüşvetçi; kulkuña sal- yahut kulkuña kuy- : başkasınınkini benimsemek, kabullenmek, dercep etmek; kulkunu tıyıldı: iştahını tatmin etti.

Son arananlar:

• Günaydın,
• kasb,
• debilge,
• robust,
• çarbı,
• rafiqa,
• çilənmək,
• KOŞU,
• efe,
• çorak,
• Gelincik,
• tambıla,
• teklifli,
• evdeş,
• karavul,
• yerli,
• sirot,
• bəxtiyarlıq,
• aramgah,
• eşşək,
• recurrent,
• kulkun