kulgu

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

kulgu

bk. hulgu.

Son arananlar:

• sigim,
• kələ,
• çuvaş,
• Tatmin,
• Kalım,
• boyot,
• obpartov,
• mırza,
• şanaşana,
• aftafa,
• seylani,
• Od,
• uçdantutma,
• kakil,
• kukun,
• eşkal,
• qadın,
• qulach,
• Aýtmak,
• xorek,
• tısbağa,
• kulgu