örköç

Kırgızca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Yudahin)

örköç

1. hörgüç (devede); ayrı örköç: çift hörgüçlü (deve); hayvan ensesi, yağır, cıdağı.

Son arananlar:

• savalamoq,
• turmoil,
• kəndir,
• CUT,
• siller,
• hürkek,
• zontik,
• kullanıv,
• kitsch,
• plevrit,
• hac,
• timen,
• malhıyar,
• peşkəş,
• kurgu,
• shkala,
• Narıncı,
• jöwenek,
• Vazn,
• karanfil,
• fundamental,
• örköç