örköç

Kırgızca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Yudahin)

örköç

1. hörgüç (devede); ayrı örköç: çift hörgüçlü (deve); hayvan ensesi, yağır, cıdağı.

Son arananlar:

• barok,
• Sıkmak,
• ibrət,
• approximately,
• yelli,
• sipi,
• Kötön,
• tıldag,
• ilulus,
• kölem,
• yadang,
• Quruq,
• uşav,
• Həngamə,
• cazga,
• köyünmek,
• sugaq,
• elemen,
• turner,
• akılmak,
• törəboy,
• örköç