koñur
Kırgızca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Yudahin)
koñur
kumral, esmer; koñur kurğak: yarı yaş; koñur cel, bk. cel II, konığur salkın: hafif ve hoş serinlik; koñur ün: hoş, göğüsten çjkan ses; koñur küz: sık-sık güzün sıfatı olmak üzere koııllanılır; koñur mirza: karakuş nevilerinden biridir; koñur çeçen: iyi hatip.
Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)
koñur
kahverengi. ~ iynek: kahverengi inek.
Dîvânü Lugâti’t-Türk Dizini (TDK)
koñur
(yani kestane rengi) olmak, III, 402
boğuk ses· III, 363
kestane rengi· III, 363