kozğavçu

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

kozğavçu

bk. Kozğavuk.

Son arananlar:

• şakırama,
• cihad,
• mavi,
• uyumlu,
• tozlamaq,
• hıyla,
• agı,
• edition,
• zerenze,
• kaporto,
• Cul,
• Individual,
• namoyon,
• bağınışsız,
• trumpet,
• kadav,
• arsenal,
• ýönelmek,
• kıtır,
• kögala,
• barışıklık,
• kozğavçu