kozu
Arı Duru Türkçe – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Kuleli)
kozu
1. Coşku
Kırgızca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Yudahin)
kozu
I, kuzu; kozu bala: kuzu çobanı; kozu karın: mantar; kozu koçum bk. küçüm; kozu uyğak bk. tııyğak.
Kırgızca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Yudahin)
kozu-
II. ikame edilmek, uyandırılmak.
Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)
kozu
kuzu. Marka ~: seçkin kuzu, iyi gelişmiş kuzu, cümel ~: mevsiminden önce doğan kuzu, çok erken doğan kuzu, mızañ ~: geç doğan kuzu, mevsiminden sonra doğan kuzu, ~ orun: dölyatağı, rahim, ~kulak (bot.): kuzu kulağı, bir çeşit bitki, ~ gitçe koy arık / Kayda konakğa soyarık (d): Kuzu küçük koyun zayıf / Nerde misafire kesecek? Kozu alsañ kozlav ber (d.): kuzu alırsan (kuzulayacak) koyun ver (az alırsan çok ver, anlamında).