koyçu
Kırgızca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Yudahin)
koyçu
koyun çobanı; koyçu- koloñ kon.: çobanlar; koyçu-koluñ cerge ee boldu: çobanlar-züğürtler toprağın sahipleri- efendiler oldular.
Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)
koyçu
koyuncu, koyun yetiştiricisi, çoban. ~ koş: koyun ağılı, koyun çiftliği, igi ~nu koyu egiz tabar (as.): iyi koyun yetiştiricisinin koyunu ikiz doğurur.