Töre
Türkiye Türkçesi – Arı Duru Türkçe Sözlüğü (Kuleli, 2013)
töre
[Köken: Anlam kayması] Yola
Türkiye Türkçesi – Tatarca Sözlük (Ganiyev, 1998)
töre
и. әдәп-инсаф кагыйдәләре, түрә иск., юсын иск.
Arı Duru Türkçe – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Kuleli)
töre
1. Amir
2. Asil
3. Bürokrat
Karşılaştırmalı Türk Lehçeleri Sözlüğü (Ercilasun, 1991)
töre
Türkiye Türkçesi: töre
Azerbaycan Türkçesi: àdät
Başkurt Türkçesi: yola
Kazak Türkçesi: ädet ğurıp
Kırgız Türkçesi: ürp adat
Özbek Türkçesi: ádät urf adät
Tatar Türkçesi: yola ğadät
Türkmen Türkçesi: adãt
Uygur Türkçesi: adät ürp - adat
Rusça: obıçai nravı
Türkmencenin Açıklamalı Sözlüğü (Kyýasowa, 2016)
töre
[törö], at. 1. Abraýly, uly derejeli, atly adam. Beg, töre, aksakgal ýurduň eýesi, Küren tutar gözel ili türkmeniň (Magtymguly). 2. Oglana dakylýan at.
Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)
töre
1. Mahkeme, yargı. Hakımı alır üçün ~ge barlıkma: hakkımı almak için mahkemeye baş vuracağım, ~ kesgen barmakdan kan çıkmaz (as.): kanunun kestiği parmak kanamaz; 2. Töre. Karaça-Malkar töre: Karaçay-Malkar töresi, bizni ~bizde cuvuk bıla üylenirge cokdu: bizim töremizde akraba ile evlenmek yoktur; 3. Durum, imkân. Karaçayşaharğa barğan ~ñ bolsa meni da elt: Karaçayşahar’a gitme durumun olursa beni de götür, Soslannı körgen ~ñ bolsa salam ayt: Soslan’ı görme imkânın olursa selam söyle; 4. Mahsus, ilgili. Meres üleşgen bizgemi ~di: miras paylaşmak bize mi mahsustur, ölüm kimge da ~di: ölüm herkese aittir, ölüm herkesle ilgilidir.
Dîvânü Lugâti’t-Türk Dizini (TDK)
töre
evin önemli yeri ve sediri III, 221 bkz> tör