koyuv

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

koyuv

bırakma, boşama, terketme.

Son arananlar:

• sıñuk,
• peculiarly,
• aşgınmak,
• Tanı,
• verem,
• merdikar,
• müəyyənləşdirmə,
• darıxmaq,
• kömelek,
• hurdahaş,
• ýelpeselemek,
• fuller,
• əbədi,
• sütçü,
• qoltiqbardor,
• ölör,
• hasarlı,
• uýatsyz,
• growth,
• simya,
• kişňeýiş,
• koyuv