koyuv

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

koyuv

bırakma, boşama, terketme.

Son arananlar:

• orakul,
• kəyfiyyət,
• muhtelif,
• aqillik,
• əzazil,
• sevinç,
• muhtemelen,
• biçerbağlar,
• caşil,
• Mutabık,
• differentiable,
• yumdurmaq,
• muhayyel,
• pashsha,
• ündöö,
• çelik,
• bilebile,
• köñül,
• kolutush,
• below,
• logika,
• koyuv