koruvçu

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

koruvçu

1. Koruyucu, korucu, savunucu, müdafi; 2. Korucu, bekçi, bağmat. El ~: köy korucusu, oram ~: sokak bekçisi.

Son arananlar:

• balıkçıl,
• harbour,
• beldem,
• YUFKA,
• əlvanlıq,
• müteaddit,
• ködöö,
• kaňkamak,
• Ýekirmek,
• Zakir,
• çugı,
• Selim,
• şertli,
• Ket,
• güdəboy,
• öwüç,
• Tıpa,
• şaarat,
• tug'un,
• leke,
• quzey,
• koruvçu