koruvçu

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

koruvçu

1. Koruyucu, korucu, savunucu, müdafi; 2. Korucu, bekçi, bağmat. El ~: köy korucusu, oram ~: sokak bekçisi.

Son arananlar:

• seyvan,
• hissiyyatsız,
• ürül,
• cismani,
• köglemek,
• Mənə,
• avaralık,
• verslibre,
• Âmâ,
• en,
• bud,
• poverty,
• naloğ,
• değinmek,
• namnyşan,
• goýazy,
• süknö,
• mayub,
• kölekke,
• davlat,
• jiyen,
• koruvçu