konmak
Türkiye Türkçesi – Arı Duru Türkçe Sözlüğü (Kuleli, 2013)
konmak
[Köken: Uydurukça] (koymak fiilinin edilgen biçimi) Koyulmak
Türkiye Türkçesi – Tatarca Sözlük (Ganiyev, 1998)
konmak
I ф. 1) куну (кош, күбәләк, тузан һ. б.); 2) куну, кунып чыгу; 3) (берничә көнгә) тукталу
konmakII ф. куелу, салыну; yemeğe tuz konur ризыкка тоз салына
Karşılaştırmalı Türk Lehçeleri Sözlüğü (Ercilasun, 1991)
konmak
Türkiye Türkçesi: konmak
Azerbaycan Türkçesi: gonmag
Başkurt Türkçesi: kunıv sükäyiv töşöv
Kazak Türkçesi: konuv
Kırgız Türkçesi: konū
Özbek Türkçesi: konmàk
Tatar Türkçesi: kunu utıru töşü
Türkmen Türkçesi: gonmak
Uygur Türkçesi: konmak
Rusça: opuskat's'a sadit's'a prizeml'at's'a
Karşılaştırmalı Türk Lehçeleri Sözlüğü (Ercilasun, 1991)
konmak
Türkiye Türkçesi: konmak
Azerbaycan Türkçesi: goyulmag salınmag
Başkurt Türkçesi: koyolov halınıv
Kazak Türkçesi: koyıluv salınuv
Kırgız Türkçesi: koyulū salınū
Özbek Türkçesi: koyilmàk sàlinmàk
Tatar Türkçesi: koyılu salınu
Türkmen Türkçesi: salınmak guyulmak goyulmak
Uygur Türkçesi: koyulmak selinmak
Rusça: klast's'a pomeşçat's'a
Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)
konmak
konmak, oturmak, çökmek, konuçşanmak. Kuşla tereklege kondula: kuşlar ağaçlara kondular, atnı sırtına konup bara edi: atın sırtına oturup gidiyordu, Üsübüzge colnu bukusu konñandı: üstümüze yolun tozu konmuş, bılayı adam konarğa caravlu körünmeydi: burası insanın konuçlanmasına uygun görünmüyor.
Dîvânü Lugâti’t-Türk Dizini (TDK)
konmak
konmak, bir yere konmak·I, 319; II, 331; III, 184, 185