ilmu

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

ilmu

bilim, ilim. Tabiğat ~la: tabii bilimler, ~ aythanña köre: bilimin dediğine göre, ~ kullukçu: ilmî araştırma yapan, bilime hizmet eden, ~ğa tayanmağan: bilime dayanmayan, ~ğa cavluk etgen: bilime karşı çıkan, ~su bolğan: bilimli, ilmi olan.

Son arananlar:

• dirsəkləmək,
• jayb,
• exploit,
• Azatlık,
• çərtilmək,
• maliyeci,
• salgy,
• tawka,
• şapşak,
• ırğı,
• omça,
• öltürgüchi,
• tomşuk,
• ilmoqli,
• cölön,
• Zinət,
• Akım,
• saadet,
• Çerge,
• Mutagen,
• möhkəmləndirilmə,
• ilmu