kolubutu

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

kolu-butu

eli bacağı.

Son arananlar:

• zirzəmi,
• pey,
• çirişli,
• Gazete,
• gayri,
• tyke,
• mushtum,
• paydo,
• maket,
• yetilganlik,
• gÜmÜŞÇÜ,
• tərbiyəli,
• küyşö,
• vaktinde,
• xaya,
• Digar,
• tarıkı,
• Karakter,
• aysor,
• sancılmaq,
• korok,
• kolubutu