kolan
Türkiye Türkçesi – Arı Duru Türkçe Sözlüğü (Kuleli, 2013)
kolan
[Köken: Yerel] Ayıl, Tasma, Tartma, Döşbağ, Onurcak
Türkiye Türkçesi – Tatarca Sözlük (Ganiyev, 1998)
kolan
и. 1) бау; ияр бавы; 2) каеш; makine kolanı машина каешы
Karşılaştırmalı Türk Lehçeleri Sözlüğü (Ercilasun, 1991)
kolan
Türkiye Türkçesi: kolan
Azerbaycan Türkçesi: gurşag
Başkurt Türkçesi: ayıl
Kazak Türkçesi: ayıl tartpa taspa
Kırgız Türkçesi: basmayıl oloŋ
Özbek Türkçesi: äyil
Tatar Türkçesi: ızma ıŋğırçak (iyär) bavı
Türkmen Türkçesi: çekı
Uygur Türkçesi: tartma töşbağ
Rusça: podpruga tes'ma
Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)
kolan
ala, alacalı, karışık, kozmopolit. ~ betli: alacalı renkli, ~ at: alacalı at, ~ el: karışık memleket, kozmopolit yer.
Dîvânü Lugâti’t-Türk Dizini (TDK)
kolan
kolan, bağırdak; yaban eşegi,I, 214, 263, 404, 415, 424; III, 122