kisvət

Azerbaycan Türkçesinin Açıklamalı Sözlüğü (Orucovun, 2006)

kisvət

is. [ər.] klas. Paltar, libas. Çün naməyə qıldı bir nəzarə; Can kisvətin etdi parə-parə. Füzuli. Pəhləvanlar kisvət geyir, yağlanır; Cümlə bəzirganlar burda əylənir. “Aşıq Qərib”.

Son arananlar:

• mutedil,
• yatab,
• kongurak,
• qoshuma,
• çaput,
• sınıflandırma,
• gijemek,
• eshon,
• Sırtlan,
• arpağan,
• chuk,
• sanchish,
• yurtlik,
• gadyrdan,
• hosho,
• qamar,
• ikişer,
• ambergris,
• sövmek,
• saylanıv,
• birçok,
• kisvət