kire
Kırgızca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Yudahin)
kire
a. mekkâre, mekkâre ücreti, katar; kirege tüş: mekkâre ile gitmek; kızıl kire: kızıl katar; col-kire: nakliyat, transport.
Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)
kire
1. Küme, yığın. Buday ~: çeş, buğday yığını, gardoş ~: patates yığını, çüğündür ~le: pancar yığınları. 2. Kira, icar. Üynü ~ hakğa beriv: evi kiraya verme.