kibit

Türkmencenin Açıklamalı Sözlüğü (Kyýasowa, 2016)

kibit

[kivit], at. 1. Adamyň egni, gerdeni, iki omzunyň üsti. 2. göç.m. Gara öýüň, çatmanyň we ş.m. gerşi, umumy durky.
 ‣ Kibitiňi gysmak 1) "bilemok" diýen manyda yşarat etmek. 2) ser. Egniňi gysmak.

Son arananlar:

• kəfənli,
• âlim,
• dağınıq,
• tövbe,
• bezginlik,
• murov,
• Töö,
• imək,
• evince,
• anat,
• ikselik,
• composite,
• çağar,
• guest,
• ciyil,
• evacuation,
• dogramça,
• bağımlılık,
• məhəlli,
• Bölek,
• toktayan,
• kibit