keñke

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

keñke

1. Kaskatı kesilme, donup kalma; 2. Kazıklı humma, tetanos.

Son arananlar:

• theism,
• şekerli,
• sadizm,
• yapılmaq,
• köfter,
• Yürümsek,
• dür,
• cani,
• Domates,
• işıqlı,
• gördürmə,
• fiery,
• Nebir,
• Yangi,
• sepkil,
• yatırılmaq,
• sanayici,
• büken,
• paylamaq,
• göreç,
• haparlı,
• keñke