keç
Kırgızca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Yudahin)
keç
I, geç vakit, keçinde: akşamlayın; kaçke: akşama doğru; keç kirdi yahut kün geç girdi: akşam oldu; erteden kara kekçe: sabahtan akşam geç vakte kadar; keç keldiñ: geç geldin; geç kal- : gecikmek; keç keç bk. keç II 2. keç keçir– yahut keç keçtir-, bk. keçir II 2.
Kırgızca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Yudahin)
keç-
II, 1. bir nehri (Acc.) geçit yerinden geçmek; 2. (Abl. ile) imtina etmek, vazgeçmek; aşa keç-: kat’i surette imtina etmek, büsbütün vazgeçmek; 16– nçı cılı maldan aşa geçip, canlı ala kaçtık: 1 – cı senesi maldan vazgeçip, canımızı kurtarmaya çalıştık; senden keçkeçtim: sen beni bıktırdın: 3. (Acc. ile) affetmek; künömdüm keç! : günahımı affet!
Türkmencenin Açıklamalı Sözlüğü (Kyýasowa, 2016)
keç
syp. 1. Öz diýenini edýän, kesir, keçjal. 2. Ugruna bolmadyk, ters gelýän, ters. Işim kejine boldy-ow (“Görogly”). Kaýan çekdi keç ykbalyň, Nirelerden düşdi ýoluň (Ç. Aşyrow). 3. gepl.d. Ýaramaz, biderek. Ýer ýüzünde beýle-de bir keç ýer bolar ekeni (Ş. Borjakow).
‣ Kejine gaýtmak (gitmek) biriniň tersine gitmek, diýenini makul tapman, garşylyk görkezmek. Kejine tutmak. 1) öz diýeniňi tutup durmak. 2) beterine tutmak (howa ýagdaýy hakynda). Harasat barha kejine tutýardy.
Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)
keç
1. Geç. ~ bola tebregendi: geç olmaya başladı, ~ kalmay keligiz: geç kalmadan geliniz, bıyıl caz ~ keldi: bu sene bahar geç geldi, ~ge kalmak: geç kalmak, ~ge deri: geç vakte kadar, ~ añıladık: geç anladık, ~ ete ketdile: gecikerek gittiler, ~ge koyma: geç bırakma; 2. Affet, bağışla, geç. Allahım günahlarımı ~: Allahım günahlarımı bağışla, meni keç: beni bağışla.