karğışlı

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

karğışlı

beddua almış, karganmış. ~ üy: karganmış ev, uğursuz ev.

Son arananlar:

• mənən,
• aria,
• qolwaq,
• döngə,
• istekli,
• şükür,
• peçeneg,
• cürətsizlik,
• edebi,
• tudrıç,
• bindirim,
• tali,
• eşkenar,
• koniliq,
• talçığıv,
• ihracat,
• uyumdaştıruu,
• wesme,
• natoghri,
• ayon,
• yirtiq,
• karğışlı