keriş

Kırgızca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Yudahin)

keriş

I, 1. çekişme; kavga; ağız kavgası; uruş keriş: sövme ve kavga; uruş kiriş düşmadıktın belgisi ats. : ağız kavgası ve çekişme- düşmanlık beldeğildir; 2. tutuşma, kapışma.

Kırgızca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Yudahin)

keriş-

II, sövüşmek; biri-birine sövmek: çekişmek; kavga etmek; uruşpas uul, kerişpes kelin bolboyt ats. : çekişmiyen oğul, kavga etmiyen gelin bulunmaz.

Dîvânü Lugâti’t-Türk Dizini (TDK)

keriş

üstüne çıkılabilen dağ tepesi·I, 370

atin karnı, sırtı·I, 370

savaşta dayanma,I, 370

kavga, çeki;·I, 370

Son arananlar:

• ajdod,
• kalwa,
• mahiyyət,
• kertük,
• tutrug,
• eleçek,
• doğuzdurmaq,
• tepremek,
• ant,
• qarluq,
• idili,
• tapawutlanmak,
• ağabey,
• zero,
• retort,
• barğan,
• tarğan,
• sal,
• yanıcı,
• coset,
• bate,
• keriş