keriş

Kırgızca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Yudahin)

keriş

I, 1. çekişme; kavga; ağız kavgası; uruş keriş: sövme ve kavga; uruş kiriş düşmadıktın belgisi ats. : ağız kavgası ve çekişme- düşmanlık beldeğildir; 2. tutuşma, kapışma.

Kırgızca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Yudahin)

keriş-

II, sövüşmek; biri-birine sövmek: çekişmek; kavga etmek; uruşpas uul, kerişpes kelin bolboyt ats. : çekişmiyen oğul, kavga etmiyen gelin bulunmaz.

Dîvânü Lugâti’t-Türk Dizini (TDK)

keriş

üstüne çıkılabilen dağ tepesi·I, 370

atin karnı, sırtı·I, 370

savaşta dayanma,I, 370

kavga, çeki;·I, 370

Son arananlar:

• Mərəz,
• Düzdürmə,
• encourage,
• həcc,
• sıyınñısız,
• transkripsiya,
• zükam,
• murakkab,
• dolikosefal,
• filizlemek,
• canyon,
• durğuzmaq,
• şünük,
• kürdi,
• falseness,
• böyrək,
• Cooka,
• harçlık,
• çozdurmak,
• bedii,
• ortasında,
• keriş