keriş

Kırgızca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Yudahin)

keriş

I, 1. çekişme; kavga; ağız kavgası; uruş keriş: sövme ve kavga; uruş kiriş düşmadıktın belgisi ats. : ağız kavgası ve çekişme- düşmanlık beldeğildir; 2. tutuşma, kapışma.

Kırgızca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Yudahin)

keriş-

II, sövüşmek; biri-birine sövmek: çekişmek; kavga etmek; uruşpas uul, kerişpes kelin bolboyt ats. : çekişmiyen oğul, kavga etmiyen gelin bulunmaz.

Dîvânü Lugâti’t-Türk Dizini (TDK)

keriş

üstüne çıkılabilen dağ tepesi·I, 370

atin karnı, sırtı·I, 370

savaşta dayanma,I, 370

kavga, çeki;·I, 370

Son arananlar:

• uvatmoq,
• sızılı,
• törütmek,
• Ufuk,
• Pand,
• sirqiramoq,
• malma,
• bahalıq,
• nebatı,
• Umay,
• gıga,
• conversationalist,
• Kadırgan,
• elemi,
• matlub,
• iletkenlik,
• gep,
• Uzoq,
• vağzal,
• Əla,
• Paça,
• keriş