kerilmek

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

kerilmek

gerilmek, açılmak, genişlemek, bollaşmak. Börküm kerilip ullu bolğandı: börküm gerilerek bollaştı, kerilip urmak: gerilip vurmak, kanatları kerilgendi: kanatları gerilmiş, kanatları açılmış, eşik keñine kerilip turadı: kapı ardına kadar açılıp duruyor, çuruklarım kerildile: ayakkabılarım genişlediler.

Son arananlar:

• hüllihülli,
• əta,
• keýpahwal,
• taytuşluq,
• alla,
• çavcıl,
• amatol,
• süreksiz,
• şıpka,
• jazava,
• huna,
• karcal,
• çekel,
• qapaq,
• urma,
• shab,
• KENAR,
• kolhoz,
• ötümli,
• söhbet,
• jandar,
• kerilmek