huna

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

huna

duvar. Taş ~: taş duvar, kırpıç ~: kerpiç duvar, ~ işlemek: duvar örmek, ~ oyulğan tavuş: duvar göçmesi sesi, ~ oyulğança: duvar göçmüş gibi (d), ~nı allında süyeledi: duvarın önünde dikiliyor, ~nı tamalı: duvarın temeli, ~ salmak: duvar yapmak.

Son arananlar:

• kıtlık,
• onlik,
• tarozi,
• zahirən,
• darbayt,
• embrasure,
• karaykaray,
• qiymətləndirilmə,
• qabih,
• qoq,
• emay,
• xojayin,
• kifayet,
• Pehlivan,
• Müçö,
• fairness,
• kırgag,
• Böcü,
• yaylanma,
• maykan,
• kerelev,
• huna