keril

Kırgızca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Yudahin)

keril-

I. gerilmek; 2. mec. kurulmak, caka satmak.

Son arananlar:

• çügündür,
• yölimek,
• çenet,
• anachronism,
• eson-omon,
• tımtırs,
• ön,
• Köymek,
• ýylky,
• kulgi,
• chimengül,
• iltelmek,
• téz,
• küpə,
• şaqqanaq,
• Mətbəəçi,
• itigi,
• belediye,
• balaman,
• Meltey,
• mürdüm,
• keril