keril

Kırgızca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Yudahin)

keril-

I. gerilmek; 2. mec. kurulmak, caka satmak.

Son arananlar:

• öktürmek,
• ilgenivçü,
• Erke,
• caiman,
• öldürüş,
• batqın,
• ukpa,
• poyaki,
• çiklet,
• ölen,
• jomart,
• fahişe,
• ölermen,
• ölü,
• evinsiz,
• sirek,
• ölük,
• tüfəngli,
• tadat,
• ölüñkü,
• turumtay,
• keril