kemel

Kırgızca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Yudahin)

kemel

a. Kemal, kemalet; kemelge kel-: bulûğa ermek; kemikliñekelbey öl! (söv.) vaktinden evvel geber!

Son arananlar:

• decimal,
• janjal,
• yamulmak,
• resept,
• ursa,
• reinvest,
• növcavan,
• konkaçı,
• ilhamlandırma,
• AHTAPOT,
• uşaqlıqdan,
• İng,,
• out,
• azap,
• basınmak,
• Mərciməkli,
• ragman,
• beýläk,
• ive,
• yarimaq,
• DELİ,
• kemel