kelişiv

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

kelişiv

uyma, uyuşma, anlaşma, mutabık kalma.

Son arananlar:

• uhuk,
• kaniz,
• yaşru,
• verim,
• ağlaşmak,
• kayğırıv,
• Hadi,
• tig,
• kini,
• aşağan,
• Ummak,
• noyon,
• mendil,
• Hissetmek,
• ibermeklik,
• decimate,
• zorluk,
• xarabalıq,
• saylavlu,
• consummation,
• muarrix,
• kelişiv