kelepçe
Türkiye Türkçesi – Arı Duru Türkçe Sözlüğü (Kuleli, 2013)
kelepçe
[Köken: Farsça] Kol bukağısı, Kol kişeni
Türkiye Türkçesi – Tatarca Sözlük (Ganiyev, 1998)
kelepçe
и. кул богавы; kelepçe takmak кулга богау салу
Karşılaştırmalı Türk Lehçeleri Sözlüğü (Ercilasun, 1991)
kelepçe
Türkiye Türkçesi: kelepçe
Azerbaycan Türkçesi: äl gandalı
Başkurt Türkçesi: kulakta kul bığavı
Kazak Türkçesi: kol kisen buğav
Kırgız Türkçesi: kol kişen
Özbek Türkçesi: kişän
Tatar Türkçesi: kul boğavı
Türkmen Türkçesi: gol gandalı
Uygur Türkçesi: koyza kol kişini
Rusça: naruçniki
Türkmencenin Açıklamalı Sözlüğü (Kyýasowa, 2016)
kelepçe
at. ösümlik d. Ýasy ýaprakly, ýapragynyň ujy tikenli, ýylmanajyk däneli ot. Olar göýül, kelepçe, dälijemäş, sersepil ýaly meýdan otlaryny-da şu güne çenli bilmeýär ekenler (N. Esenmyradow).