kelemen

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

kelemen

va’d, söz. Anı ~i tohtamaydı: onun va’di bitmez, anı ~i ötürük boldu: onun va’di yalan çıktı.

Son arananlar:

• şəxs,
• biwagt,
• selçuklu,
• kemir,
• seredilmek,
• zabıta,
• Beyefendi,
• tevcih,
• spekülasyon,
• qeyser,
• yuqori,
• Cəhrə,
• these,
• çıkır,
• ornatmaq,
• farmatsevtika,
• düýpsüz,
• auger,
• vardiya,
• analoji,
• dəmdəməki,
• kelemen