kelemen

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

kelemen

va’d, söz. Anı ~i tohtamaydı: onun va’di bitmez, anı ~i ötürük boldu: onun va’di yalan çıktı.

Son arananlar:

• stəkan,
• çalım,
• tıg,
• oltarma,
• don,
• qayçıbatmaz,
• appellant,
• yranmak,
• tawaq,
• cabağı,
• tuğgeneral,
• Çiskin,
• toruk,
• tashvish,
• orindiq,
• syzlatmak,
• azılı,
• Talu,
• tüngüsün,
• branda,
• bilezik,
• kelemen