kaşak

Kırgızca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Yudahin)

kaşak

ı. (karş. suuğarek; başlıca kad.) kör (gözleri akmış olan).


ıı. (rad.) 1. başka; 2. kaşağı:

Dîvânü Lugâti’t-Türk Dizini (TDK)

kaşak

kındıra otu, halfa·I, 383;II, 328

Son arananlar:

• sanaadar,
• bənd,
• keenly,
• ayıbsız,
• tufan,
• Yaddaşsız,
• aleut,
• filani,
• otura,
• abırlanmaq,
• zagyplanmak,
• Cücü,
• kerevet,
• gavvos,
• badamak,
• olanaklı,
• qo'shiq,
• uluttaştır,
• kokuşmak,
• bilimdan,
• oturuş,
• kaşak