kağışıv

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

kağışıv

takışma, döğüşme, dalaşma, çatışma.

Son arananlar:

• hongillamoq,
• caraşdırıv,
• baýram,
• Rəqəm,
• Moqur,
• çow,
• kulunlamak,
• şıqqıltı,
• Dürdäne,
• thorium,
• repetition,
• bogbon,
• foremost,
• teg,
• badırak,
• qaliba,
• rehberlik,
• gülümsireme,
• balıqtutan,
• adult,
• yanı,
• kağışıv