kağanak

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

kağanak

mükoza, sümüksü madde, kaygan madde; yeni doğan, körpe. Buzovnu kağanağı kurumağandı: buzağının üzerindeki kaygan madde kurumamış, cañı kozlağan iynek buzovunu ~ın calaydı: yeni yavrulayan inek buzağısının mükozasını (sümüksü maddesini) yalıyor; ~ sabiy: yenidoğan çocuk, ~ kozu: körpe kuzu.

Son arananlar:

• üpçü,
• töre,
• aka,
• sözchan,
• operatör,
• ürümek,
• shahane,
• oksijenlemek,
• tene,
• aklamak,
• munduz,
• char,
• tekst,
• kulaklık,
• niqab,
• garnamak,
• görüm,
• nep,
• ötkür,
• tograk,
• peep,
• kağanak