kayırılmak
Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)
kayırılmak
dikelmek, direnmek, kafa tutmak, gerilmek, kabarmak, hırlamak, sert davranmak. İt kayırılıp allıbızğa süyeldi: köpek hırlayarak önümüze dikildi, köremise anı kesinden ulluğa kayırılğanın: görüyor musun onun kendinden büyüğe kafa tuttuğunu, anı cağası kuru da kayırılıp turadı: onun yakası her zaman (yukarı) kıvrılıp duruyor, ururğa kayırıldı: vurmak için gerildi.