karıv
Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)
karıv
1. Kuvvet, güç. Olturur ~u cokdu: oturacak gücü yok, ~ almak: güç almak, ~un ortağa salıp küreşdi: gücünü ortaya koyup uğraştı, ~ cetmezlik iş: güç yetmeyecek iş, kesi ~u bıla: kendi gücü ile, ~uña köre işle: gücüne göre çalış, alanı ~ları igidi: onların güçleri (maddi durumları) iyidir, kol ~: kol kuvveti, ~u belgili caş: kuvveti belli olan genç; 2. Çare, yardım. ~ tapmay kaldık: yardım bulamadan kaldık, muña bir ~ etigiz: buna bir çare bulunuz.