karıp

Kırgızca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Yudahin)

karıp

ı, a. yersiz-yurtsuz, garip, yalnız, kimsesiz; kimsenin iltifatına mazhar olamıyan, herkes tarafından küçümsenen, fakir; zaman dışı bolboso, karıya bolor bez karıp folk. ihtiyarın yaşıtları olmazsa, o pek çabuk yalnız başına kalır.


ıı: karıp kurup = karp kurp (bk. karp).

Son arananlar:

• muhalefet,
• tarif,
• zimistan,
• emanet,
• diversification,
• Tabaa,
• Toplamak,
• semzek,
• gabaş,
• döhül,
• naxış,
• iyimser,
• sülmüräbermek,
• amanat,
• arakçı,
• tegmen,
• ilan etmek,
• Ağu,
• KALKMAK,
• gutulgysyz,
• o‘tmoq,
• karıp