karıp

Kırgızca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Yudahin)

karıp

ı, a. yersiz-yurtsuz, garip, yalnız, kimsesiz; kimsenin iltifatına mazhar olamıyan, herkes tarafından küçümsenen, fakir; zaman dışı bolboso, karıya bolor bez karıp folk. ihtiyarın yaşıtları olmazsa, o pek çabuk yalnız başına kalır.


ıı: karıp kurup = karp kurp (bk. karp).

Son arananlar:

• anorak,
• yoglama,
• maşka,
• çemçe,
• maarifpərvərlik,
• səciyyə,
• taruslamak,
• şalkı,
• ağuz,
• mobaynida,
• titreme,
• murda,
• neurosis,
• çevirtmək,
• mursa,
• hürüşmək,
• protocol,
• rivet,
• təklik,
• araşmak,
• comrade,
• karıp